Ik schrijf dit bericht met tegenzin en voldoening. Het is een besluit van mij waar ik 100% achter sta, maar toch doet het zeer om alles wat ik in die vijf jaar heb opgebouwd, geen vervolg zal geven. Ik ben trots op wat we hebben bereikt. We, omdat ik het niet alleen doe. Alle relaties, sponsoren, helpers, familie, zij hebben bijgedragen aan de mogelijkheid om te doen wat ik het liefst heb gedaan. Mijn droom waarmaken.
Door de Dakar heb ik de meest fantastische mensen mogen ontmoeten, mensen die het je gunnen, die je helpen en mensen waartegen ik op kijk. Daarnaast heb ik in die jaren een leerschool gehad die ik thuis nooit zou kunnen krijgen.
Ik heb ook de andere kant van de rallywereld gezien. Zo heb ik vrienden verloren. Wouter Vaarkamp, Kurt Caselli, en ook ikzelf heb het fysiek voor de kiezen gehad, dingen die je aangrijpen. Dingen die aankomen op het moment waarbij je je afvraagt: waar doe ik het voor. Ik doe het voor het doel, het doel wat ik niet heb kunnen realiseren en niet haalbaar zal gaan zijn. De top-20.
Het besluit staat vast.
Ik wil heel graag een aantal mensen bedanken die het echt verdienen. Allereerst mijn ouders, waarmee ik heel wat ruzie heb gemaakt door deze mooie hobby. Daarnaast, Tim Coronel en Jos Verkerk, die mij financieel enorm hebben geholpen! Amel Advokaat en Jeroen Punt voor de deal met Husqvarna. Alle sponsoren die altijd achter me hebben gestaan. De ASO voor een fantastische organisatie (en dat meen ik). Boy Olieslagers, mijn vaste monteur.
Ik zal wellicht nog een keer in een andere rol in de rallywereld te zien zijn. Voor een uitdaging als navigator zal ik altijd open staan.
Eenieder bedankt en wie weet… op een dag.